บัญญัติวิถีชีวิตสาหรับบุคคลที่จะเป็นพราหมณ์โดยสมบูรณ์ โดยกาหนดเกณฑ์อายุคนไว้ 100 ปี แบ่งช่วงของการใช้ชีวิตไว้ 4 ตอนๆ ละ 25 ปี ช่วงชีวิตแต่ละช่วงเรียกว่า อาศรม หรือ วัย มี 4 ขั้นตอน ดังนี้
1) ขั้นพรหมจรรย์ ในขั้นตอนนี้ เด็กชายในตระกูลพราหมณ์ กษัตริย์และไวศยะที่มีอายุครบ 8 ปีจะต้องเข้าพิธีอุปานยัน คือ ให้พราหมณ์ผู้ทรงคุณวุฒิสวมสายธุรา หรือยัชโญปวีต เป็นการประกาศตนเป็นพรหมจารี เป็นการประกาศตนว่าเป็นนักเรียน หรือแปลตามศัพท์ว่าผู้มีความประพฤติประเสริฐ จนอายุครบ 25 ปี พรหมจารีมีหน้าที่ดังนี้
(1) ตั้งใจเรียนวิชาการในวรรณะของตน
(2) เชื่อฟังและปฏิบัติตามคาสั่งสอนของครูอาจารย์
(3) ไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องเพศ
(4) ไม่คบกับเพศตรงกันข้าม
(5) เมื่อสำเร็จการศึกษาแล้วต้องทำพิธีเกศานตสันสกา (ตัดผม) และพิธี คุรุทักษิณามอบสิ่งตอบแทนครูอาจารย์
2) ขั้นคฤหัสถ์ ในขั้นตอนนี้ พรหมจารีผู้ผ่านอาศรมที่ 1 แล้ว ก็กลับมาสู่บ้านของตน ช่วย พ่อ-แม่ทางาน แต่งงานเป็นหัวหน้าครอบครัว ประกอบอาชีพเลี้ยงครอบครัว ทาการบูชาเทวดาทุกเช้าค่า ชีวิตอยู่ภายใต้การควบคุมของเทพเจ้า จึงต้องกระทาแต่สิ่งที่ดีงาม อยู่ในช่วงอายุ 26-50 ปี
3) ขั้นวานปรัสถ์ ในขั้นตอนนี้ คฤหัสถ์ผู้ต้องการแสวงหาความสงบสุขทางใจ ก็จะออกจากครอบครัวไปอยู่ในป่าบาเพ็ญสมาธิ โดยอาจจะกลับมาสู่ครอบครัวอีกก็ได้ อยู่ในช่วงอายุ 51-75 ปี
4) ขั้นสันยาสิ ในขั้นตอนนี้ พราหมณ์ที่ปรารถนาความหลุดพ้น เรียกว่า โมกษะ จะออกจากครอบครัวไปอยู่ป่า ออกบวช เพื่อปฏิบัติธรรมขั้นสูง และไม่กลับมาสู่โลกียวิสัยอีกเลย เมื่อบวชแล้วจะสึกไม่ได้ บาเพ็ญสมาธิแสวงหาความหลุดพ้น อยู่ในช่วงอายุตั้งแต่ 76 ปีขึ้นไป
อ้างอิงhttp://vichakarn.triamudom.ac.th/comtech/studentproject/final54/
ใส่ความเห็น
ลิฟท์และการชั่งน้ำหนักของลิฟท์ 